Psychiater en ex-borstkankerpatiënte Vera Ora praat over geestelijke gezondheid

Vera Ora is een Londense psychiater, een succesvolle carrièrevrouw alsook een publieke figuur (ze heeft bijna 50.000 volgers op Instagram), die op zichzelf bekend is en de moeder is van supersterzangeres Rita Ora. In 2005 kreeg ze, op 39-jarige leeftijd de diagnose borstkanker

Halverwege de jaren negentig verhuisde Vera met haar man en jonge gezin naar het VK vanuit Kosovo - een belangrijk keerpunt toen ze zich aanpaste aan een nieuwe manier van leven in het buitenland. Met drie kleine kinderen om op te voeden, terwijl ze Engels probeerde te leren zodat ze zich kon vestigen als een huisarts in het Verenigd Koninkrijk, gelooft ze nu dat de stress die ze op dat moment had, bijdroeg aan haar diagnose. "Ik had geen knobbeltjes en ik voelde me niet ziek", zegt ze, "maar ik voelde wel een soort van intuïtie. Ik ging naar mijn huisarts en vroeg om een mammografie, waarna mijn angst in werkelijkheid veranderde. "

Vera herinnert zich de dag dat haar werd verteld dat ze borstkanker had: "Mijn emoties zijn zelfs nu nog hevig." Hoewel haar naaste familie erg behulpzaam was, had ze veel vrienden en familie achtergelaten in Kosovo, waardoor ze zich niet tot veel mensen kon wenden. Ze probeerde haar gevoelens voor zichzelf te houden om haar man en kinderen te beschermen, maar gelooft nu dat dit niet de beste manier was om ermee om te gaan: "Ik denk dat het belangrijk is om met mensen te praten wanneer je de diagnose krijgt. Dat is het moment waarop je de ondersteuning nodig hebt. "

Vera had een agressieve vorm van borstkanker en ze kreeg te horen dat een borstamputatie nodig was, gevolgd door radiotherapie en chemotherapie. Ze ontdekte dat het feit dat ze een dokter was, haar niet echt hielp om beter met haar ziekte om te gaan: "Ik ben dankbaar voor de kennis die ik had over borstkanker, maar dit veranderde niet hoe het voor mij voelde", zegt ze. In plaats van een steungroep bij te wonen, koos Vera voor om één-op-één psychologische therapie : "Je emotionele toestand is de sleutel tot je herstel," zegt ze. "Ik was nog niet klaar om andere mensen onder ogen te zien en te praten over mijn gevoelens en emoties, maar de één-op-één therapie hielp nogal wat. Ik denk dat het cruciaal is om je behoeften te kennen en de hulp te zoeken die bij jou past. "

Hoe Vera Ora omging met haar borstamputatie

Toen ze zich geïsoleerd voelde en haar familie miste, kon Vera niet wachten om uit het ziekenhuis te worden ontslagen, maar in de spiegel kijken was een stap die ze niet direct kon zetten. "De behandeling komt op een bepaald moment tot een einde maar de littekens verdwijnen niet - het is er altijd. Ik voelde dat mijn vrouwelijkheid verdwenen was en voelde me niet echt een vrouw. Ik was behoorlijk trots op mijn borsten vóór de operatie, maar het kostte me een tijdje om me vertrouwd en zelfverzekerd te voelen en om weer intiem te zijn met mijn partner. "Kiezen voor borstreconstructie was onderdeel van dat proces. "Ik ben erg tevreden met de resultaten. Ik voel me nu goed, en ik denk dat dat heel belangrijk is voor je zelfrespect. "

Zoals zoveel vrouwen was Vera niet voorbereid op de bijwerkingen van chemotherapie. "De vermoeidheid en de ziekte zijn echt verlammend, maar het meest verwoestende voor elke vrouw is haar haar verliezen. Het is wat je elke dag draagt. Godzijdank groeide mijn haar na een paar weken terug, maar het was zeker van invloed op mij. "Als psychiater wist ze hoe belangrijk haar mentale gezondheid was tot haar herstel, en ze gelooft dat studeren om haar dokterskwalificaties in het VK te behalen, haar de focus gaf die ze nodig had. "Ik had mijn examens in het vooruitzicht. Nu was ik toegewijd om ze te behalen, en ik had het geluk dat dit en me iets gaf om naar uit te kijken. '

Positief blijven na borstchirurgie

Sinds haar diagnose voelt Vera dat haar 'nieuwe normaal' heel anders is. "De borstkankeroperatie en het ondergaan van de behandeling beïnvloedde me als vrouw, moeder en echtgenote, maar ik was vastbesloten om positieve veranderingen aan te brengen. Ik ben begonnen met de focus meer op mezelf te leggen, om de dingen te doen die ik wil doen. Door mijn examens af te leggen en een baan bij de NHS te krijgen, voelde ik me trots op mezelf. Ik denk dat borstkanker me ook een betere dokter heeft gemaakt. Ik kan nu veel beter mijn patiënten en andere mensen begrijpen en me inleven.”

 

Naast gezond eten, het nemen van tijd om te ontspannen en te genieten van gezinsmomenten, is de belangrijkste Vera's zelfvertrouwen tip om 'gelukkig te zijn'. En vergeet niet dat je contact kunt opnemen en de ondersteuning kunt krijgen die je nodig hebt om het te doen. Maar voor vrouwen die pas zijn gediagnosticeerd, zou ik zeggen: ga niet snel over tot behandelbeslissingen. Zoek alle informatie en ondersteuning die je nodig hebt - er is meer dan genoeg, je moet je er gewoon bewust van zijn en er proactief mee zijn. En probeer een doel in het leven te hebben om je positief te voelen. "